Spręcowo

Rada sołecka:

Bałdyga Gabriela
Golonka Ana
Malinowska Irena
Podolak Danuta
Walentynowicz Agnieszka
Wieczerzak Zofia
Wiśniewska Teresa

Liczba mieszkańców: 537 os.
Sąsiednie miejscowości: Ługwałd, Rozgity, Sętal
Położenie geograficzne: północna część gminy Dywity

Nazwa miejscowości ma pochodzenie pruskie. W 1360 r. Prusowie Mikołaj i Hinczko Sprenzen otrzymali przywilej lokacyjny na 60 włók na prawie chełmińskim „ad locationem villae Spigelberg”. W 1673 r. źródła notują: „Spiegelberg alias Sprencowo”, a w 1820 r. obok nazwy niemieckiej pojawia się także polska Sprynżowo, a w 1879 – Spręcowo, nawiązującado imienia pruskiego zasadźcy.

Po zniszczeniach wojennych osadzał chłopów w Spręcowie w 1517 r. Mikołaj Kopernik. Wieś została ponownie spustoszona przez wojnę 1519 – 1521. W połowie XVI w. 52 włóki były zasiedlone osadnikami z Mazowsza. Pod koniec XVIII w. Spręcowo miało 38 domów, natomiast w drugiej połowie XIX w. było 1112 ha, 119 „dymów”, 602 mieszkańców Polaków, zajmujących się rolnictwem i hodowlą bydła.

Szkoła elementarna w Spręcowie powstała na przełomie XVIII i XIX w. W 1825 r. nauczycielem był Andrzej Pieczewski, który kształcił się w Reszlu, dzieci w wieku szkolnym - 40, a po niemiecku mówił tylko jeden uczeń. Religii uczyły się tylko po polsku i tylko po polsku umiały czytać. Nie uczyły się ani języka niemieckiego, ani rachunków, ani innych przedmiotów, natomiast ćwiczyły „śpiew kościelny”.

W latach 1888 – 1891 istniała w Spręcowie biblioteczka Towarzystwa Czytelni Ludowych; bibliotekarzami byli kowal Jakub Junker (1890) i Tadeusz Moric (1891), a kolektorem J. Dost (1891).

W okresie międzywojennym było we wsi koło Związku Polaków w Niemczech, należeli do niego m.in. Piotr Heina, Antoni Luka, Joanna i Joachim Lukowie, Łucja Pieczkowska, Paweł Polakowski.